فهیمه ادیب صابر؛ سلیمان انصاری کلاچاهی؛ اکبر اللهیاری کرنق؛ رجبعلی احمدی؛ بابک برکادهی
چکیده
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارتهای حرکتی در چهار گروه کودکان کمتوان ذهنی، سندروم داون، طیف اوتیسم و گروه کودکان عادی اجرا شد.روش پژوهش: راهبرد پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 7 تا 12 سالة مراکز استثنایی شهر رشت در سال 1401 بودند. 100 نفر (برای هر گروه 25 نفر) بهعنوان نمونه در نظر گرفته شدند. خردهآزمونهای ...
بیشتر
مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسة مهارتهای حرکتی در چهار گروه کودکان کمتوان ذهنی، سندروم داون، طیف اوتیسم و گروه کودکان عادی اجرا شد.روش پژوهش: راهبرد پژوهش توصیفی از نوع علی-مقایسهای بود. جامعۀ آماری پژوهش کودکان 7 تا 12 سالة مراکز استثنایی شهر رشت در سال 1401 بودند. 100 نفر (برای هر گروه 25 نفر) بهعنوان نمونه در نظر گرفته شدند. خردهآزمونهای عملکرد حرکتی درشت و ظریف از فرم کوتاهشدة ابزار اندازهگیری تبحر حرکتی برونینکس اوزرتسکی-نسخة دوم جهت جمعآوری دادهها استفاده شد. برای تحلیل دادههای پژوهش از آزمون تحلیل واریانس در سطح معناداری0/05 استفاده شد.یافتهها: نتایج نشان داد در خردهآزمونهای سرعت حرکت و چابکی، تعادل، قدرت، زمان واکنش، چالاکی اندام فوقانی و نمرۀ کل تبحر حرکتی، عملکرد کودکان دارای اوتیسم و نشانگان داون، ضعیفتر از دو گروه دیگر بود (0/001=P). در خردهآزمونهای تعادل و قدرت تفاوت معناداری بین دو گروه کودکان عادی و کمتوان ذهنی وجود نداشت. همچنین، در خردهآزمونهای هماهنگی دوسویه و کنترل بینایی-حرکتی، کودکان اوتیسم عملکرد ضعیفتری نسبت به هر سه گروه دیگر داشتند (0/001=P) و بین سه گروه دیگر تفاوت معناداری مشاهده نشد.نتیجهگیری: با توجه به مهارتهای حرکتی ضعیف کودکان اوتیسم و نشانگان داون و تأثیر مهارتهای حرکتی با مهارتهای اجتماعی، تحصیلی و یادگیری بهنظر میرسد گنجاندن آموزش و تمرینات مهارتهای حرکتی در کودکان با نیازهای ویژه در سنین پایینتر در روتین برنامههای آموزشی در مدارس و مراکز کاردرمانی ضروری است.